Kad sam prvi put sahranio oca - Dušan Žarkov

Kad sam prvi put sahranio oca

Bila je to neozbiljna povorka
ozbiljnih lica koja nikuda ne žure
na putu za Beograd
Januar je potpisao ugovor o predaji
jednog boema u dva milenijuma
Ispoštovana forma
komunalci nose krst i čizme
jedan u bjelim patikama
udara takt
Zašto baš u podne ispred kapele
Pojma nemam
U glavi mi odzvanjaju brojevi
sa revolveraških dvoboja
On i Ja
Korak mi je lagan po nekim oblacima
iz Stutgarta sa konzulata 74.
trpao sam u džep majčine suze
sa dojč markama
Niko ne plače
Ja najmanje
To je taj čovjek
zbog kojeg nisam imao oca
zbog koga sam se tukao sam
protiv sviju
i lomio šake od tuđe zube
i krčmio slobodu na šankovima
kafana
ljubeći mlade konobarice
bestidnim noćima
dok mi je majka
nesklopljenim očima
probijala strop
dozivima njegovog imena
a ja je tješio gazeći suze
u čizmama
To je taj čovjek
zbog koga mi je plakala djevojka
kada sam joj rekao
da nemam oca
To je taj čovjek
koji je spalio sve emocije
ne imavši svojih
jedini vagabundo
koji je sa sobom
odnio svijet
zaboravivši prezime
koje nosim kao krst
Ne bole me više dlanovi
od teških saučešća
niti me žuljaju jecaji
njene djevojačke sobe
boli me samo što sam joj
ispunio
posljednju želju
da ga u njen grob
sahrane !

Dušan Žarkov