Dan planete Zemlje - Goran Radičević

Autor: Goran Radičević

Dan planete Zemlje

Zemlja…Nekad je zamišljam kao rijetki biser u okeanu a nekad kao prekrasni dragulj u beskraju svemira. Plavo nebo, talasasti okeani, mora, jezera, rijeke…Kontinenti, poluostrva, ostrva i polarne kape sa svojim lednicima. Lednicima koji su naša rezerva slatke vode, tog izvora života.

Zemlja... Vječiti ciklusi u kojima se obnavljaju životni resursi i materije neophodne za opstanak. Nekad smo mislili vječne i neiscrpne. Zemlja kao život. Vazduh, voda i fotosinteza - generator kiseonika.

Čovjek, jedino inteligentno biće sa rukama, nogama i govorno misaonim funkcijama. Jedino biće koje ne zavisi samoo od instikta već i od razuma. Biće uvijek željno novih saznanja koje se ne prilagođava prirodi već prirodu prilagođava sebi. Ujedno i  biće koje sječe granu na kojoj sjedi.

Od prve zapaljene plemenske vatre čovjek počinje da troši resurse majke Zemlje, iz dana u dan sa svojim intelektualnim razvojem sve više. No to je Zemlja lako podnosila do industrijske revolucije u osamnaestom i devetnaestom vijeku. Tada počinje naglo trošenje fosilnih goriva i emisija ugljendioksida i drugih otrovnih materija u atmosferu. Pohlepa i želja za brzim bogaćenjem sve više ruši ravnotežu između mogućnosti da se planeta oporavi i zagađivanja. Uz to se otkrivaju novi sintetski materijali koji se ne razlažu i upotreba nuklearne energije. Čovječanstvo sve više uzima od zemlje kopajući sebi grob.

Negdje šezdesetih godina prvo su studenti svojim protestima počeli da govore: „Dosta“!

Po otkrivanju prvih praznina ili rupa u ozonskom omotaču njima su se pridružili i eminentni naučnici. Dvadeset drugog aprila  1970. ustanovljen je zvanično Dan planete Zemlje.

Godinama već taj dan je podsjećanje da moramo čuvati ono što imamo, svoj dom u vasioni. Možda postoji sličnih planeta ali mi, ljudi, imamo samo ovu, jednu jedinu. Ove godine smo čak i od prirode opomenuti užasnom opomenom. Začudo trebalo je samo dva mjeseca smanjenja industrijskih aktivnosti i primijetno je da je vazduh postao čistiji, rijeke zelenije. I nikad nije toliko ptica cvrkutalo ispod naših prozora.