Ostani kod kuće, ostani doma! - Čedomir Šopkić

Čedomir Šopkić

Чедомир Шопкиќ  е роѓен 1959 године у Смедерево, Р. Србија. По завршетку основног и средњег своје образовање је оформио на Економском факултету у Скопљу. Од 2014 годин ради у Националној и универзитетској библиптеци "Св. Климент Охридски" у Скопљу на радно место Уредник програма издавачке делатности.  Пре тога радио је као новинар, водитељ и уредник у Македонском радију, Радио Скопље.

Поезију пише још од ране младости али његова прва књига збирка поезије "Чувар сна, анѓеле мој" је објављена 2016 године. Пре тога 2014 године издат је његов превод књиге  "Оптимизам" Хелен Келер на македонском језику, а 2015 године и његов превод "Живот и дело Луја Браја". 2016 године објављени су преводи на македонском језику књиге - збирка песама "Бистрица" и романа "Поход на Проклетија" српског песника и писца Милутина Србљака.

2019 године је издата његова друга књига "Унапреѓење библиотечних услуга за особама са тешкоќама у читању". Ове године ќе изаќи његова нова књига збирка поезије "Времеплов бесконачности". Учествовао је на бројних песничким манифестацијама у Македонији и земаља Балкана и Европе. Његове песме су објављиване у многим часописа,  збирки поезије, зборника, алманаха и антологија. За своје стваралаштво је  награѓиван и добитник диплома, медаља, захвалница...

ПРЕД ОВА СРЦЕ

Во празната чаша гледам

утеха дребна во неа барам

за изворот на болката - болката моја непресушна

за тебе љубена моја -

Место крв чинам некогаш

Ти низ вениве радосно течеше,

низ светлини радосна трчаше

Ти, единствена моја,

Ти, бескрајно љубена,

Тебе ти се радував

Ти, најубав дару на животот,

вино во чашата на споменот

Со крвта низ телото

разиграна, те грлев

се' до срцево чисто,

знаеш ли, дали знаеш

Ти, неискажлива моја таго,

што Те допирам и сега,

што Те грлам

со огнот од душава нестивнат што гори,

со секој воздив мој -

искра од оган што пламти -

Како воин в бестрашен бој

знај, не ќе можам да се изморам,

никогаш за тебе не ќе се откажам.

знај, љубена моја, вечен копнеж во душава за тебе свети,

пред ова мое срце исто

нa кое самата себеси некогаш се вети.

ПОКРИВ ОД ВИНОЖИТО

Ги собирав твоите насмевки

и створив нов свет

свет - покриен со виножито,

А таму, засадив само еден цвет.

Ги собирав сите твои погледи,

од нив среќата ја ковав,

сета среќа собрана ја пуштив во свет,

- тага во светот да нема.

Ги собирав сите твои желби,

од желбите содадов ѕвезди -

светлини вечни да се в нашиот свет,

каде нашите сни грлени се гнездат -

Ги собирав сите твои допири,

од нив исковав окови

окови за неуморните дланки мои

Ги собирав сите твои бакнежи,

од нив не направив ништо.

Нив ги згрижив под градите

душата да ми остане чиста.

Ги собирав сите солзи твои,

а тие,се слија во морето на тагата

на чии брегови никогаш не осамнува,

Таму, на тоа море сино, ноќите долги се.

Го собирав, и собрав, сето она што е мое

што твое можеше да биде,

да го сочувам за времиња идни, светли

сѐ што убаво од споменот  наш цут цути

во светот што нов јас за тебе го створив

под покрив од виножито, одново ќе се роди.