Ptica bez glasa u snu sanjara bez sna - Goran Radičević

Ptica bez glasa u snu sanjara bez sna

Jesenas je otišla da se vrati na proljeće

napuštenom domu, polusrušenom gnijezdu,

pjevaće na grani ptica, niko slušati neće,

niko pitati neće za pjesmu, Sunce, zvijezdu.

Ptica bez glasa

u snu sanjara bez sna...

Vjetar će tihim šumom pratiti njenu pjesmu

kroz predivni lug, naslikan  vješto kistom,

naslikana је  i  ptica dok pjeva u nečijem snu

na platnu koje je, danas još, besprekorno čisto.

Kasnije će slika sna  da bude naslikana...

Rođen u nesrećni čas, kraj ognjišta ugašenog,

sanjar što sanja pticu koja gnijezdo sanja,

drhteći od straha i pogleda preplašenog,

sanja bez sna, u iluziji potanja .

Nema šta priznati a ipak priznaje grijeh

iako nikad i ništa zgriješio nije.

Da je sanjao manje možda bi vidio prazninu na nebu,

da je gledao bolje vidio bi i druge ptice,

ovako osuđen na jednu sve bliže je svom pogrebu

sanjar koji, hronično, pati od nesanice...

Goran Radičević

________________

FOTO: Free NET