“Slijepi putnici” Gorana Ćetkovića “iskrcani” u Dvorcu kralja Nikole

Autor: Radomir Petrić

Foto: Feral.bar, naslovna Labud Lončar

U Zavičajnom muzeju Bara u Dvorcu kralja Nikole večeras je pred brojnim ljubiteljima likovme umjetnosti  otvorena samostalna izložba slika “Slijepi putnici” akademskog slikara Gorana Ćetkovića iz Bara.

Otvarajući izložbu, upravnica muzeja i istoričarka umjetnosti dr Anastazija Miranović istakla je da Ćetković ovim slikama gledaoca “vrlo lucidno uvlači u diskurs privatno/javno, u svijet u kojem je neka druga slika-virtuelna odnjela primat nad slikom u klasičnom značenju umjetničkog medija”.

-Umjetnik upravo, u ovom vremenu digitalne slike/društva, vrlo smjelo, hrabro i direktno ekspresivnom gestom, furioznim potezima kista unutar ograničenog polja slike polemiše i zaključuje o svim osjetljivim, nerazriješenim temama, penetrirajući u suštinu, filozofiju života/življenja.

Djela iz ciklusa “Slijepi putnici” kao da hode u nepoznato dok izranjaju iz univerzalnog, opšteg mjesta današnjice koje u njima, pa tako i posmatraču, svakidašnjem čovjeku, izaziva uzdah, vapaj, krik, potrebu da se izmjesti, otputuje, potrebu da promijeni sebe i svoje okruženje u želji da (o)vlada situacijom i (u)vidi pravi put ka samome sebi, ka sopstvenoj duši, ali i put izvan usamljenosti, ka boljem društvu i svijetu-navela je Miranović.

U tekstu za katalog izložbe, Miranović je navela i da sam naziv postavke, odnosno aktuelnog slikarskog opusa Gorana Ćetkovića “vrlo direktno sugeriše narativ i problematiku koja okupira umjetnika, koja je aktuelna od kad je svijeta i čovjeka: ko smo, što smo, kuda idemo”.

-Pitanja postanja, života, smrti...enigme su (kao i sama umjetnost) koje umjetnost kontinuirano preispituje, redefiniše, supstituiše kroz nova čitanja svijeta - onog vidljivog, spoljašnjeg i onog introvernog, pohranjenog duboko u nama.

Dramatična, nervaturna gesta, intenzivnog, vibrantnog kolorita, podržana je čvrstom arhitektonikom Ćetkovićevog crteža-ocijenila je Miranović.

Ona je ukazala i da  se Ćetković svojim djelima “direktno, ali i indirektno obraća svakom pojedinačnom posmatraču, ali jednako i samome sebi”.

 -Djeluje da umjetnik tako pokušava da dokuči odgovore na vječna pitanja o čovjeku, njegovom postojanju, ljudskim stanjima uma i duha, ali i novom dobu i svim prilikama i prilagođavanjima, napuštanju i odsustvu...

Baš kao i u životu, tako i Ćetkovićeva djela pružaju suptilne, ali i dramatične mogućnosti za različita tumačenje i interpretacije, jer, može biti da konačni odgovore i ne postoje, već se igraju (u) kosmičkim stazama, uvijek na ivici apstraktnog, avangardnog, nerealnog, nadrealnog

Umjetnik nas vrlo lucidno uvlači u diskurs privatno/javno, u svijet u kojem je neka druga slika - virtuelna, odnjela primat nad slikom u klasičnom značenju umjetničkog medija.  

Tematika gestualnom daje ‘vanvremensku prostornost’, a neutralna pozadina, mističnost, konkretnom prizoru. Ono što vidimo je poput Bonitovskog “iskustva pogleda”, koji ne nadzire stvari spolja, već je to pogled uronjen u materiju svijeta-zabilježila je Miranović.

Prema njenim riječima,  čovjek postaje “bezvidan zbog neznanja, odsustva empatije i interesovanja za opštu/kolektivnu dobrobit, zbog kratkovidosti koja predugim trajanjem konvertira u sljepilo”.

-Čovjek se u sveopštem metežu i brzini samoizgubio i našao pred vratima poražavajuće, distopijske spoznaje - o neumitnosti nestanka svijeta, prirode, klime, biodiverziteta... ovakvih kakve poznajemo/mislimo da znamo.

Što je alternativa? Stvoriti nove svjetove, drugačije, bolje... Kod za jedan takav je pred nama - u Ćetkovićevoj slici koja nas samodoziva i vraća Sebi-zaključila je Miranović.

*

Goran Ćetković (1975) je diplomirao na FLU na Cetinju, u klasi prof.Nikole Gvozdenovića 2000.godine. Izlagao je na velikom broju samostalnih i kolektivnih izložbi u zemlji i inostranstvu i učestvovao na brojnih likovnih kolonijama. Član je ULUCG. Živi i radi u Sutomoru.

______________

Izvor: Feral.bar