Predstavljamo - Borče Panov

Borče Panov

Borče Panov je rođen u Radovišu, Republika Makedonija. Diplomirao je na Filološkom fakultetu u Skoplju. Član je Udruženja pisaca Makedonije od 1998. godine, kao i predsednik međunarodne književne manifestacije „Karamanski susreti“. U dva mandata bio je član predsedništva Udruženja pisaca Makedonije. Njegova poezija zastupljena je u nekoliko antologija i panorama savremene makedonske poezije. Deo njegove poezije preveden je na engleski, nemački, kineski, arapski, vijetnamski, bengalski, hrvatski, ukrajinski, bugarski, katalonski, slovenački, srpski, francuski, španski, danski, albanski i mongolski jezik. U 2016. god Objavljen je dvojezični izbor njegove poezije na bugarskom i makedonskom jeziku PARTICLE HEMATITE, a 2017. god. Objavljena je njegova pesnička knjiga „VDAH“ na slovenačkom jeziku, a 2018. knjiga „Puhanje balona“ bila je izbor njegove poezije na srpskom jeziku u izdanju UKS Srbijal, a 2019. Objavljena je knjiga Photostheses - na bugarskom jeziku, uvod u njegovu knjigu Glocka Shell u Burgasu u Bugarskoj. Zastupljen je u preko 50 antologija i izbora poezije u svetu. Dve njegove pesničke knjige objavljene su u Indiji i Saudijskoj Arabiji.

Do sada je objavio knjige poezije: „Šta je Charlie C video naopako“ (1991) "Ciklonsko oko" (1995) "Stop Charlie" (2002) Tact (2006) "Staklena zagonetka" (2008) „Bazilika rukopisa (2010) „Tajna večera“ (2012) „Vdah“ (2014) i „Ljudske tišine“ (2016) „Uhanija“ (2017) „Školjka“ (2018).

 Borče Panov je takođe autor alternativnih dramskih tekstova: „Peto kalendarsko vreme“ (2000) "Dvostruki grad" (2001) „Slepa ulica usred ulice“ (2002) Homo sapun (2004) „Uhvati Mesečara“ (2005) „Podeljen sopstvenim nosom“ (2006) i Letnje bioskop (2007).

Predstavljamo dio iz njegove najnovije drame „HOMO SAPUNENS” , čiji je izdavač OU Centar za kulturu „Aco Karamanov“  iz RAdoviša, Makedonija, šampa “Galaksijanis” – Niš, 2019. God.

ЧЕТВРТА СЛИКА

Се случува во спалната соба на Хи-хи и Кристинче. На средината доминира нивниот голем железен брачен кревет над кој во стари дрвени рамки висат слики од нивните родители. И двајцата ги мачи несоница.

                ПОЈАВА ПРВА

ХИ-ХИ И КРИСТИНЧЕ

ХИ-ХИ (почнува прв): А… виде ли како Јоле го јаваше брат ми…

КРИСТИНЧЕ: Јоле брат ти, а тој - нас и тоа на долга магарица!

ХИ-ХИ: Магарица е сестра ти и тоа со дигната опашка!

КРИСТИНЧЕ: Се чини опашката ѝ ја дигнало она старо магаре од твојот брат!

ХИ-ХИ: Ѝ ја дигнал тој или не, брат ми е стар ерген, а сестра ти е…сестра и нели убаво се договоривме, Ñœе ја редиме работава за да биде и волкот сит и овците на број!

КРИСТИНЧЕ: Е-е-е-е… ни волкот е сит, ни овците ни се на број…

ХИ-ХИ: Прекубројни се, знам, знам…

КРИСТИНЧЕ: БлагодарејÑœи на волкот - брат ти, оти не бил гладен, туку аздисан! А работава, редена - нередена, таман ко долга магарица ни е наредена, а целиот товар паÑ“а на мене! А ти и овде си и не си, но едно е сигурно - постојано си меÑ“у слични магариња како тебе во онаа твоја партија!

ХИ-ХИ: Остај ја сега партијата!

КРИСТИНЧЕ: А бе јас одамна би ја оставила, ама таа ни тебе, а ни мене не нѐ остава…еве овде, овде…(Удира врз креветот) час ти е несоница, час швалерка кога со мене не можеш, а час рекла - казала…цела една улица, а сигурно од сѐ таа е најдолгата магарица што сум ја видела, магарица во која ти и твоите стечајци сте магариња за јавање! Колку време бре помина откога ветија дека повторно Ñœе те вработат?!

ХИ-ХИ: Ама Кристинче, сега дебело ми ветија!

КРИСТИНЧЕ: Дека Ñœе те јаваат!

ХИ-ХИ: Ми ветија дека на прсти можам да бројам…

КРИСТИНЧЕ: Години!

ХИ-ХИ: Денови, мори!

КРИСТИНЧЕ: А-ха, да, да…се викаше „Партија на убавиот ден“...

ХИ-ХИ: Ми рекоа: „Конечно доаÑ“а и твојот ден!“

КРИСТИНЧЕ: Како, бе, ти со главата пикната во нечиј газ во таа долга магарица од партија го намириса доаÑ“ањето на твјот убав ден!

ХИ-ХИ: Не го намирисав…ми ветија, мори!

КРИСТИНЧЕ: Од ветување куÑœа не се растура, ама нашата…не да се растура, туку веÑœе на големо се распаÑ“а…Еве, ми прегоре машината за перење, па наскоро сите Ñœе засмрдиме како твоите ветувања, а за телевизорот - веÑœе една година ми велиш: „Поправен е“ , а никако да го донесеш!

ХИ-ХИ: А, бе, жена што може смеејÑœи се, маж не може ни плачејÑœи... (Како за себе) Што Ñœе ми е телевизор кога те имам тебе! Само што отвориш уста и ти излегува она Ку-ку! Ку-ку-нема, куку-ова, куку-она… Ку-ку, ку-ку…

КРИСТИНЧЕ: Кукулија да те сотре и тебе и тој твој кукавички циција брат - ни со уста не дава, а и со газ зема - игла в газ да му пикнеш - иглата Ñœе ти ја смели - кукавичко јајце што ни насади в куÑœа…И, знаеш што, или извади си ја главата од оној смрдлив партиски газ и конечно биди маж, оти ваков ни в кревет, ни под кревет не те сакам!

(Го турка од креветот. Мачна тишина.)

КРИСТИНЧЕ: И… слушај…Или оди кај него и конечно речи му на брат ти да ја ожени Оле и да го признае Јоле или Ñœе одиме и на суд и на Де-ен-ка анализа, па нека ЈАСНО и ГЛАСНО - сѐ до Чуј Петел се слушне за вас и се разниже таа ваша валкана генетска низа што базди на гробари, клисари, турли-тави од раздавници, протогери, шпиони и потрчковци… (Го мава со недокрпената перница од која пак почнуваат да летаат пердуви…)

ХИ-ХИ: Ама Кристинче и ти си во таа низа!

КРИСТИНЧЕ: Ем во низа, ем ненанижана - клапко една, ем си шуто - ем бодеш! Ако ти бев во низата сега наши деца низ куÑœава Ñœе трчаа, па нека беа и потрчковци како тебе. А сега, марш од овде и оди да спиеш в кујна!

ПОЈАВА ВТОРА