Ptica bez glasa u snu sanjara bez sna
Jesenas je otišla da se vrati na proljeće
napuštenom domu, polusrušenom gnijezdu,
pjevaće na grani ptica, niko slušati neće,
niko pitati neće za pjesmu, Sunce, zvijezdu.
Ptica bez glasa
u snu sanjara bez sna...
Vjetar će tihim šumom pratiti njenu pjesmu
kroz predivni lug, naslikan vješto kistom,
naslikana је i ptica dok pjeva u nečijem snu
na platnu koje je, danas još, besprekorno čisto.
Kasnije će slika sna da bude naslikana...
Rođen u nesrećni čas, kraj ognjišta ugašenog,
sanjar što sanja pticu koja gnijezdo sanja,
drhteći od straha i pogleda preplašenog,
sanja bez sna, u iluziji potanja .
Nema šta priznati a ipak priznaje grijeh
iako nikad i ništa zgriješio nije.
Da je sanjao manje možda bi vidio prazninu na nebu,
da je gledao bolje vidio bi i druge ptice,
ovako osuđen na jednu sve bliže je svom pogrebu
sanjar koji, hronično, pati od nesanice...
Goran Radičević
________________
FOTO: Free NET
