Sačuvati od zaborava

Sačuvati od zaborava

Od zaborava je teško sačuvati ljude koji su zaslužili da budu upamćeni u Vremenu, a kamoli sačuvati od Zaborava jedno Stablo.Krušku! Divljaku! Krajputašicu! Ali se može pokušati…

Na izlazu iz sela Donji Krupac kraj puta koji vodi za Bujmir i Aleksinac nalazi se jedno stablo bez grana, polomljeno, štrči u nebo..Kao da je bilo u epicentru nuklearne eksplozije..

Nekada, kada su vojnici iz sela odlazili u Vojsku cijelo selo bi ih dopratilo do te kruške i onda bi se izljubili, pozdravili, darivali vojnika parom..(Vojnik je nosio konac i iglu sa ramena na rame. Čašćavali su ga bombonama a novčanicu ušivali na konac)..

A kada bi vojnik prešao tu nevidljivu granicu, iza kruške, onda su svi lomili flaše sa rakijom o krušku.. Pjevali i plakali…

I nijesam više siguran šta je ubilo krušku…

Gromovi..

Vrijeme..

Flaše..

Ili suze djevojačke..

Labud  N. Lončar