Senzorna deprivacija - Dušan Pejaković

                                                              Senzorna deprivacija 

   Vremenski zapis: dvije hiljade i dvadeseta godina, drugi mjesec i cca dvadeset i neki kalendarski dan – paradigma funkcionisanja biva izvrnuta na postavu. Mahom u znaku broja dva. Što pečatom vremena, što polarizacijom bivstva. Sumanuti dani kada je Zemlja bukvalno stala. Sve je odjednom zatihnulo. Vazduhom se jedino provlačila upečatljiva vibracija sinhronizovano-ubrzanog pulsa čovječanstva.

Nešto o čemu se govorilo tek po mračnim kuloarima nekih super-tajnih laboratorija je postalo globalna (zlo)vijest. Rekli bi: viralno.

Posle stotinjak godina od zadnje, ovako ozbiljne opomene, Svijet je zadesila nova pošast. Kuga modernog doba. Metričke tone (dez)informacija se slivaju kroz navođeni lijevak mas-medija, tik pravo u nervni sistem homo sapiens-a. Nusprodukt zapremanja istih u moždane centre očitava se u neprekidnoj plimi novih pitanja: “Kome vjerovati?”, “Da li uopšte vjerovati?”, “Kako postupiti?” …   

Ono otuđenje koje se već decenijama osjeća kao antiteza postojanosti i upražnjava se korak po korak, u skladu sa prohtjevima skupine “-izama” – sada već poprima karakter samo jedne dodatne crte pandemije. Njenog vjernog pratioca. Kuda virus, tu i ono. To nešto: (ne)dorečeno, (ne)mjerljivo … (ne)ophodno.   

Senzorna deprivacija u svom punom jeku. Stepen uzbune najvišeg nivoa. Nema bliskog kontakta, nema hodanja, nema disanja … nema života.

Traje to i traje. Sad već, evo godinama. Svijet se možda i nastavio okretati, industrije nesmetano nastavile rasti (?!), ali onaj ultimativni zamajac – ljudsko biće, e ono je zarobljeno u prostoru i vremenu. Stagnaciona kriza.

Mada, ništa čudno, neki bi rekli. Uvijek se sve i slomi o pleća “malenog” pojedinca.  Aksiom akcije i reakcije na ovom, fizičkim zakonima ograničenom prostoru, kojeg neplanski i oholo zgrabismo.

… a kad samo pomislim da mi je broj dva nekada bio srećan broj … Panta rei !

                                                                                                                                             Dušan Pejaković