Ostani kod kuće, ostani doma! - Slaven Trebovac

Slaven Trebovac je rođen 30. 11. 1977, Prijedor (Bosna I Hercegovina).  Diplomirao filozofiju na Filozofskom fakultetu u Beogradu . Rad je u skraćenoj verziji objavljen u časopisu Krajina Banjaluka (Bosna I Hercegovina)septembra 2010. godine, pod istim nazivom. I pročitan na Radio Beogradu,Treći program.

Napisao tekstove: “Milk”pročitan na Radio Beogradu, Treći program, 2008. godine. 

- “Epske komunikacijske strukture u Brehtovoj drami OPERA ZA TRI GROŠA”, (u pripremi za objavljivanje,rad pročitan na Radio  Beogradu-Treći program,juna 2014.)

Na Fakultetu dramskih umetnosti (FDU) u Beogradu(Srbija) diplomski-master uradio je 2013.godine.

Kao student bavio se glumom  u pozorištu u Banjaluci Cedubal (2001), u Akademskom pozorištu Branko Krsmanović u Beogradu (2006-2012) i pozorištu Dadov . Predstave: Hamlet, Galeb, Samo za Ljubavnike u pljački, Pikasov  petao, Čekajući devetog, Samoubica , Skela.

Za ulogu  Dorna u predstavi Galeb dobio je nagradu za glumu.

Igrao je u filmovima za djecu : Ruke, Duboko u šumi , Otmica (režija: Zoran Radonjić) i u igranom filmu Falsifikator (Goran Marković, 2012.), tru seriji "Dobro jutro komšija" (Mladen Marjanović).

Piše poeziju.U pripremi su njegove knjige poezije. 

Dobitnik je nagrada : „Izvrsost poezije u svijetu“ na Prvenstvu svijeta u poeziji –Campionatul Mondial de Poezie(Bukurešt) i za  posebno dostignuće na polju svjetske literature na Festivalu Odyssey (Krajova-Rumunija) 2019.godine. Ušao je u antologiju svjetske poezije pjesmom „Mladima i budnima“.

Povremeno radi kao professor na filozofskim predmetima u srednjim školama. 

Pri kraju je studija iz oblasti fizioterapije na Visokoj mediciskoj školi  (VMŠ Prijedor)

Živi u Prijedoru (Bosna I Hercegovina).

PUT SPOZNAJE

Duboka rana

umotana

bodljikavim lancima sjećanja

korača 

I dalje

uz strminu

darovanog

komada 

vječnosti.

Sanjam,

zbrajam,

u sebe uranjam.

Niti spajam, 

prekrajam

i odvajam. 

Poteg´o sam 

vrelu bistrine,

do istine,

do čistine.

Nadomak 

kolijevci

zaspale

tajne.

I dalje pohodi pjevaju...

I dalje damari sijevaju...

A misli k´o zastave  viore se na vjetru bunta,

znatiželjne kao mačka.

POBEDA

Olujama tučen, 

zagledan u lunu,

sudbinama vučen

doziva fortunu.

Gurnuo ga Amor

u dolinu  smutnje, 

gde prekriva zastor

nemira i slutnje.

Pod ljušturom gneva, 

grča i tišine

duh iz školjke sneva

da mu sunce sine.

Nek´ sav oblak leva, 

Orfej zna da peva!

NEPOKOLEBLJIVO SRCE

Rekli su mi da još sanjam od svetlosti svet.
Da sanjaru puls je jači. Da ga košta cvet.

Reke divlje splav mi voze brzakom- krv vri.
Nikad mira u svem žaru dok u meni ti.

Ponese me slatki merak za ljubav u boj.
Padoh, pljusnuh, praćnuh, plivah da bih post´o tvoj.

I potopljen tražih klupko, Arijadne nit.
U dubini bez vazduha ko da spoznah bit.

Ko borbena podmornica zamahnuh čvor, dva.
Izronio sred pučine - reka donela.

U jedrenjak preobražen pod vetrom sam sad.
Splav bi slomljen i pregažen, al´ duh još mi mlad.

Viore se razne boje, avantura hod.
I sve one kad se spoje portretisan brod.

Podigoh tad barjak jarki jarbolom za dan.
Obori me bura često, pak spasenju znan.

Prosulo se pola vode kroz bure bez dna.
A ja jedro lečim vetrom nekog novog sna.

Rekli su mi da još sanjam od svetlosti svet.
Rekoh : Srce koje brodi srešće suncokret!